Lavender

 Bir yakamoz bir pınar bir insan geçti penceremden Hepsinin bir kusuru vardı Hepsi bir yanlarını bırakmış bir yanlarını almıştı Yakamoz gümüş rengini bırakmış dalgalarında Pınar içinde yaşayanları İnsan kendini bırakmış ve onu kendi yapanları Hepsinin bir artısı vardı Hepsi bir yanlarını bırakmış ve bir yanlarını almıştı Yakamoz Ay'la olan ahengini almıştı Pınar akışını, akışındaki umarsızlığı İnsan kendini almıştı ve onu kendi yapanı Yakamoz Ay'a aşıktı Pınar kendine ve yalnız kendine İnsan ona aşıktı ve o uğruna değişmeye Kendini kaybedip kendini bulmaya Hepsi kaybedecekti sonunda, hepsini Hepsinin kusuru aynıydı

Artık asla içten değil gülmeler Ve özlem artık uğramaz bana Garip eksiklikler sarmış beni Kor alevler almış gülüşlerimi Gözlerim bakıyor göremiyor Yine kopmuş gitmiş bir yerlerim  Ondan sonra tekrar Ve bundan sonra tekrar Oysa benzemezlerdi Öylece bomboş veda mı edecekti  Yine bana o kapının ardındaki Basit özlemlerin yaprakları Bir bir esip gitmişlerdi Ondan sonra kalmadı Ve bundan sonra kalmayacaklardı Oysa ne kadar aynılarmış